Şeriat, İslam’da meşruiyetin kaynağı. Allah (cc)’ın açıklanmış rızasını ifade eden kelime.
Birilerinin dilinde irticanın kaynağı.
Şeriat Tevrat’ın eski metinlerinde aynı isimle anılırken, bugün yasa, kanun gibi isimlerle anılmaktadır. İslamî metinlerde Arapça olarak الشريعة şeklinde ifade edilir. “İslam hukuku” anlamında, İslam’daki ibadetler, muamelat ve ceza hukuku ve kamu hukukunu ve diğer tüm hukukî düzenlemeleri içine alan, dinî hukuka ait tüm kurallara verilen isimdir.
Şeriat, aynı zamanda kelime olarak “yol, mezhep, metod, yol, yöntem, töre, âdet, insanı bir ırmağın kaynağına götüren yol” demektir.
Şeriat terim olarak bir “dinin insan eylemlerine ilişkin hükümlerinin tamamını” ifade eder. “İslam Hukuku” anlamında dinin meşruiyet alanını ifade eder. Bu anlamda “gayri meşru” denildiğinde, “dinin meşruiyet alanının dışına çıkılması anlamına gelir.
Şeriat, İbrahimî gelenekte Allah, resul ve kitaba ait olan, dinin hayata dair kurallarını ifade eder. Bu çerçevede Şeriata dil uzatmak, bütün hukuk devletlerinde suç olmakla birlikte Türkiye’de Laiklik adına, irtica suçlaması ile Şeriat uzun bir süre suç kapsamına alındı.